Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Τραγούδια από το δεύτερο όροφο






Ένας τεράστιος διάδρομος που καταλήγει σε μια πόρτα. Μεγάλη ανοιχτή και φωτεινή. Εκείνος κρέμεται από το σακάκι του εργοδότη του. Του τραβάει τα χαρτιά. Δε φωνάζει, δεν κλαίει, δεν, δεν, μόνο  λέει "εργάζομαι στην επιχείρηση 30 χρόνια". Δεξιά και αριστερά του πόρτες, μόνο πόρτες. Ίδιες, ολόιδιες, το ίδιο μισάνοιχτες, με το ίδιο μαύρο κοστούμι πίσω τους να κρυφοκοιτάζει, ανασαίνουν μαζί. Σωριάζεται στη μέση του διαδρόμου και οι πόρτες κλείνουν. Ταυτόχρονα. Το φως από την οροφή αντανακλάται στο δάπεδο και ενώ ο ένας άντρας κλαίει, ο άλλος κατευθύνεται με βήμα γοργό προς στην ανοιχτή πόρτα.
Και όλα αυτά τα βλέπεις από μια και μόνο ακίνητη κάμερα, ή μήπως μια ακόμη πόρτα;
Λεπτομέρεια, ακρίβεια και ομορφιά, σε όλο της το μεγαλείο.
"Ο γιος μου έγραφε ποιήματα μέχρι που τρελάθηκε"
"Ο Ιησούς Χριστός ήταν καλός άνθρωπος γι αυτό τον σταύρωσαν"
Κείμενο λακωνικό εικόνα μαγική.
Ο Roy Anderson έπλασε μια ταινία ποίημα, με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μια πόλη που ερημώνει, σε σταθμούς τρένων, σε μποτιλιαρισμένους δρόμους. Η υποψία της καταστροφής και του θανάτου κυριαρχεί, το χρώμα είναι της μούχλας και το άρωμα της στάχτης.
Παντού και πάντα όμως υπάρχουν πόρτες. Πόρτες και παράθυρα που συνήθως οδηγούν σε άλλες πόρτες και σε άλλα παράθυρα. Όταν ένας άντρας κλαίει μετά το σεξ σε ένα ξενοδοχείο για ένα μπαστούνι του γκολφ, στο απέναντι κτήριο ένα φως ανάβει.

Περισσότερα για την ταινία εδώ
Το τρέιλερ της ταινίας εδώ

Ε.



Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Noviembre


Ξαναείδαμε αυτήν την τόσο όμορφη ταινία...




- Μισώ όταν το κοινό απλά κάθεται, ανίκανο να συμμετέχει ή να αλληλεπιδράσει. Πρέπει να κάνουν  κάτι, οτιδήποτε. Απλά κάθονται σαν αγάλματα. Θέλω να δω τον κόσμο να ανταποκρίνεται. Δεν ξέρω, κάπως.

- Πόσο παράξενο

- Τι;

- Πάντα μου άρεσε το θέατρο για τον αντίθετο λόγο

- Πρέπει να έρθεις με τον Ντανιέλ κι εμένα, όταν παίζουμε στους δρόμους

-Στο δρόμους; Αποκλείεται, όχι εγώ. Στο δρόμο αποκλείεται. Στο θέατρο ναι, σε μια ταινία... ακόμη και στην τηλεόραση που τη μισώ. Αλλά στο δρόμο όχι.

-Σε ένα θέατρο αλλά όχι στο δρόμο;

- Είναι διαφορετικά. Στο δρόμο οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Οι άνθρωποι αντιδρούν με απρόβλεπτους τρόπους. Σε ένα θέατρο το ακροατήριο ξέρει οτι υποδύεσαι, είναι λιγότερο απρόβλεπτο.

- Αυτό είναι το όλο θέμα όταν παίζεις στο δρόμο! Οι ίδιοι συνέχεια άνθρωποι βλέπουν θεατρικά έργα. Ο μόνος τρόπος να φτάσεις στους υπόλοιπους είναι να πας την παράσταση στους δρόμους.

- Καλά, θα δω


Η προηγούμενή μας ανάρτηση και περισσότερα σχετικά με την ταινία εδώ









Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Ο Παράλογος άνθρωπος- Το Θέατρο






Ο παράλογος άνθρωπος αρχίζει εκεί όπου ο άλλος τελειώνει, εκεί όπου, σταματώντας να θαυμάσει το παιχνίδι, το πνεύμα θέλει να πάρει μέρος σ' αυτό.
...
Ο ηθοποιός βασιλεύει στο φθαρτό. Απ' όλες τις δόξες, το ξέρουμε η δική του είναι η πιο εφήμερη.
...
Ο ηθοποιός επέλεξε λοιπόν την πολύμορφη δόξα, αυτήν που καθιερώνεται και που δοκιμάζεται. Βγάζει το καλύτερο συμπέρασμα από το ότι τα πάντα μια μέρα πεθαίνουν.
...
Τι το εκπληκτικό να βρίσκει κανείς μια δόξα φθαρτή, χτισμένη πάνω στις πιο εφήμερες δημιουργίες;
...
Ποτέ το παράλογο δεν απεικονίστηκε τόσο καλά και τόσο μακροχρόνια. Ποιον σύντομο δρόμο θα μπορούσες να ευχηθείς που να είναι τόσο αποκαλυπτικός, γι αυτές τις υπέροχες ζωές, γι αυτά τα τέλεια και μοναδικά πεπρωμένα που εξελίσσονται και σβήνουν ανάμεσα σε τοίχους για λίγες ώρες;
...
Αποδίδει λοιπόν εν αφθονία, όλους τους μήνες ή όλες τις μέρες, τούτη την τόσο μεστή αλήθεια, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα σ' αυτό που ένας άνθρωπος θέλει και σ' αυτό που είναι. Αποδεικνύει ως ποιο σημείο το φαίνομαι κάνει το είμαι, φροντίζοντας πάντα να το αποδώσει καλύτερα. Γιατί αυτό είναι η τέχνη του, να υποκρίνεται τέλεια να μπαίνει όσο πιο πολύ γίνεται σε ζωές που δεν είναι δικές του.
...
Θα πεθάνει σε τρεις ώρες με το πρόσωπο που έχει σήμερα. Πρέπει σε τρεις ώρες να νιώσει και να εκφράσει ένα ολόκληρο εξαιρετικό πεπρωμένο. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να χάσει τον εαυτό του για να τον ξαναβρεί. Σ' αυτές τις τρεις ώρες πηγαίνει ως το τέρμα του αδιέξοδου δρόμου που ο θεατής χρειάζεται ολόκληρη τη ζωή του για να τον διατρέξει.
...
Από τον παράλογο ήρωα, ο ηθοποιός κρατάει στη συνέχεια τη μονοτονία, τούτη τη μοναδική σιλουέτα, επίμονη, παράξενη και οικεία συνάμα, που την περιφέρει σε όλους τους ήρωες που υποδύεται.
...
Πως να μην καταδικάσει η εκκλησία το επάγγελμα του ηθοποιού; Αποστρεφόταν σε τούτη την τέχνη την αιρετική πολλαπλότητα των ψυχών, τη διαστροφή των συγκινήσεων, τη σκανδαλώδη έπαρση του πνεύματος που αρνείται να ζήσει ένα μόνο πεπρωμένο και ρίχνεται σ' όλες τις υπερβολές.
...
Έρχεται η ώρα που πρέπει να πεθάνει. Στη σκηνή και στη ζωή. Ό,τι έζησε είναι μπροστά του. Βλέπει καθαρά. Αισθάνεται ότι αυτή η περιπέτεια είναι συγκλονιστική και αναντικατάστατη. Ξέρει και μπορεί τώρα να πεθάνει. Υπάρχουν γηροκομεία για ηθοποιούς.

Ο Μύθος του Σίσυφου- Αλμπέρ Καμύ








Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Το Άρωμα του ονείρου- Τομ Ρομπινς





Ο Παν είχε γίνει πια σαν φάντασμα, είπε η Λαλώ. Θα μπορούσες να δεις μέσα από το σώμα του πέρα για πέρα. Ο χτύπος της καρδιάς του δεν ήταν δυνατότερος από ενός σπουργιτιού. Τα σουραύλια του θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα τα κοπάδια να κουνάνε ρυθμικά τα πόδια τους και το χνούδι στο λαιμό των χωρικών να ανατριχιάζει, αλλά του έλειπε και η δύναμη και η επιθυμία για να παίζει συχνά. Ο Παν συνέχιζε να επισκέπτεται τους ανθρώπους, κατά τα λεγόμενα της Λαλώ, ίσως και να συνέχιζε να το κάνει για πάντα, αλλά στη σύγχρονη εποχή μας δεν εμφανιζόταν την ημέρα, άμεσα και αυτοπροσώπως, αλλά στα όνειρά τους -σε ερωτικούς εφιάλτες- ή σε ξαφνικές κρίσεις τρόμου, εκείνους τους παροξυσμούς που κάνουν τους ανθρώπους να τσαλαπατάνε ο ένας τον άλλον χωρίς αιτία και λόγο και που δε μπορούν ούτε να εξηγήσουν ούτε να καταλάβουν. Μη έχοντας μια άμεση σχέση με τον Πάνα, οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι, ήταν απομονωμένοι από τα κοπάδια τους και τα σπαρτά τους, ξεκομμένοι από τον φυσικό κόσμο και πάνω απ' όλα ξεκομμένοι κι από τις ίδιες τους τις φυσικές παρορμήσεις. "Μη θλίβεστε μοναχά για τον Πάνα", είπε η Λαλώ με φωνή τσακισμένη όσο και η τσαγιέρα, "αλλά και για σας τους ίδιους".









Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

ΕΜΠΡΟΣ 0-100






Στις 11/11/11 η Κίνηση Μαβίλη άνοιξε τις πόρτες του Θεάτρου Εμπρός σε ένα ανοιχτό κάλεσμα σε νέους καλλιτέχνες. Ένα 12ήμερο φεστιβάλ λαμβάνει χώρα το οποίο έχει ως στόχο να δείξει την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός χώρου αλληλεπίδρασης, και έρευνας γύρω από τις τέχνες.
Περισσότερα για την ενεργοποίηση του Θεάτρου Εμπρός

Το Θέατρο του Πανικού θα συμμετέχει στη βραδινή ζώνη του φεστιβάλ την Τετάρτη 16/11 παρουσιάζοντας την performance 0-100, προσπαθώντας να συμπυκνώσει τη ζωή ενός ανθρώπου σε 15' με βάση τους ήχους που αυτός ακούει.

Σύλληψη: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Οργάνωση- Εργασία: Θέατρο του Πανικού
Επεξεργασία ήχων-μουσικής: Κωστής Φιορέτος
Χορός: Στέλλα Φωτιάδη









Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Η πτώση








(ζωγραφιά: Βασιλική Τζούτη)

Είμαι σε ελεύθερη διαρκή πτώση. Από όποιο κλαδί και να δοκιμάσω να πιαστώ, αργά ή γρήγορα σπάει από το βάρος της ορμής. Σπασμωδικές κινήσεις, πανικός. Το μόνο που απομένει είναι η πτώση, μόνο πτώση, τίποτε άλλο. Καρέ από ζωή προβάλλονται στα τοιχώματα. Κάποιες στιγμές έχω την ψευδαίσθηση ότι ζω, ο ίλιγγος με επαναφέρει στην πτώση. Αυτό όμως που από όλα με τρομάζει πιο πολύ είναι ότι ακόμα δεν έχει φανεί το τέρμα, ο πάτος, μόνο κενό. Δεν υπάρχει τέλος θαρρείς, κι όσο πέφτω τόσο πιο πολύ φοβάμαι, δε συνηθίζεται η πτώση, δε συνηθίζεται.

Γιάννης Κ.








Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011






Έβαλε τα δυνατά του.

Αδιαμφισβήτητα αυτή τη φορά έβαλε τα δυνατά του.

Τα έβαλε ανάποδα, ωστόσο.

Λ.








Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

216 χρόνια πριν...







Denis Diderot


Για να αλλάξει μορφή το δραματικό είδος, δε θα ζητούσα παρά ένα πολύ ανοιχτό, πολύ απλωμένο θέατρο, όπου θα έδειχναν, όταν το θέμα του έργου το απαιτεί, μια μεγάλη πλατεία με τα γύρω της κτήρια, όπως το περιστύλιο ενός ανάχτορου, η είσοδος ενός ναού, χώρους διάφορους, μοιρασμένους με τέτοιο τρόπο που ο θεατής να ζει όλη τη δράση και αντίθετα να υπάρχει και ένα μέρος που να κρύβεται από τους ηθοποιούς.
Τέτοια ήταν ή θα μπορούσε να ήταν κάποτε η σκηνή για την τραγωδία του Αισχύλου  "Ευμενίδες"


Θα κάνουμε ποτέ κάτι παρόμοιο στα θέατρά μας; Ποτέ δε μπορούμε να δείξουμε παρά μόνο μία δράση ενώ στη φύση υπάρχουν σχεδόν πάντα πολλές ταυτόχρονα, που η συγκλίνουσα αναπαράστασή τους θα τις ενίσχυε αμοιβαία και θα μας προκαλούσε τρομακτικά εφέ.


Τότε θα τρέμαμε να πάμε σε ένα θέαμα, κι ωστόσο δε θα μπορούσαμε να εμποδίσουμε τον εαυτό μας να πάει. Τότε αντί για τις περαστικές μικροσυγκινήσεις, αυτά τα ψυχρά χειροκροτήματα, αυτά τα σπάνια δάκρυα στα οποία αρκείται ο ποιητής, το έργο του θα ανέτρεπε τα πνεύματα, θα έφερνε στις ψυχές την ταραχή και τον τρόμο και θα βλέπαμε αυτά τα τόσο πιθανά και τα τόσο λίγο πιστευτά φαινόμενα της αρχαίας τραγωδίας να ξαναζωντανεύουν μπροστά μας. 


Θα μαθαίναμε να συνδυάζουμε την παντομίμα με τον λόγο, να παρεμβάλλουμε μια σκηνή ομιλούσα και μια σκηνή βουβή ανακατωτά και να πετύχουμε αποτέλεσμα από αυτή τη συνένωση των δύο σκηνών.




Από το περιοδικό "Θέατρο", τεύχος 32, Μάρτιος - Απρίλιος 1973
Περισσότερα για τον Diderot

















Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Noviembre







Η τέχνη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθανθούν ζωντανοί
Η τέχνη μπορεί να αγγίξει το πνεύμα κάθε άντρα και κάθε γυναίκας
Η τέχνη μπορεί να φέρει κοινωνική συνείδηση, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους
Η τέχνη μπορεί να είναι παγκόσμια, χωρίς όρια
απελευθερωμένη από θρησκείες
απελευθερωμένη από έθνη
Η τέχνη μπορεί να γίνει ένα όπλο αλλά όχι ένα αποκούμπι
Ένα πραγματικό όπλο
Ο πυροβολισμός πρέπει να ακουστεί
Ο στόχος πρέπει να χτυπηθεί

Η τέχνη είναι ένα όπλο οπλισμένο με μέλλον.

Από την ταινία Noviembre του Achero Manas.
Πληροφορίες για την ταινία 
και
Το τρέιλερ








Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Όταν μεγαλώσω





(Ζωγραφιά: Βασιλική Τζούτη)  

Όταν μεγαλώσω
θέλω να γίνω αλήθεια                    Ευτυχώς είμαι ακόμα μικρή

Όταν μεγαλώσω                                
Θέλω να γίνω αλήθεια                    Έχω λίγο χρόνο ακόμα ε;

Όταν μεγαλώσω                                
θέλω να γίνω αλήθεια                    Στην ορθογραφία μάθαμε ότι
                                                      το ψέμα γράφεται με έψιλον                               
Όταν μεγαλώσω
θέλω να γίνω αλήθεια                    Σιγουρεύτηκα έτσι ότι
                                                      δεν έχει μέσα του το αίμα
Όταν μεγαλώσω
θέλω να γίνω αλήθεια                                                                                 
                                             Ή και όχι
                                                               

Λ.
                       

                        
                                                       
                                                                   
                                                                   
                                  
                                     
                                     
                                       


                                                                  

                               

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011, βήτα δύο




(Zωγραφιά: Βασιλική Τζούτη )


αναμονή.
αναμονή. είμαι σταθερός όταν όλα γύρω μου κινούνται.
είμαι σταθερός όταν είμαι σε κίνηση.
αναμένω. προσμένω. βρέχομαι.
περιμένω. βρέχομαι. περιμένω.
φοβάμαι. περιμένω. κρατάω την αναπνοή μου. μέχρι το δέκα.
φοβάμαι. περιμένω. αναπνέω.
υπάρχω. αναμένω. γερνάω.
αναμένω.
αναμονή.
αναπνοή.
αναπνέω. φεύγω. κινούμαι.
αναμένω. όχι πια. αναπνέω.
γιατί;
γιατί έτσι. γιατί βαρέθηκε.
τι;
δεν ξέρει.

Ρ.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Σινεμά ΒΟΞ, 9 Σεπτέμβρη 2011



Οι ομπρέλες του Χερβούργου








Βάψε την κουζίνα τιρκουάζ. Έντονο. Όπως στην ταινία. Και μετά κάνε ότι έζησες ή περίμενε να ζήσεις έναν έρωτα όπως εκείνου. Σπαρακτικό. Μελό. Με πολλά φιλιά στα χέρια, κοιτάγματα βαθιά, με "σ΄αγαπώ" και "αγάπα με" και μεγάλες υποσχέσεις και όρκους αγάπης με όλη τη γλυκανάλατη επαναλαμβανόμενη αηδία μονογαμικής πιστής αγάπης. Κι όλο αυτό σε ένα περιβάλλον μιούζικαλ, όπου αυτή η ίδια η αγάπη μοιάζει στιγμές σαν να γελά με τον εαυτό της σχεδόν περιπαιχτικά με τη μουσική να πλαισιώνει το σύμπαν αυτής της πραγματικότητας. Κι εσύ θα το πιστέψεις. Δειλά στην αρχή, έπειτα μ΄ όλη σου την καρδιά θα θαυμάσεις θα ζηλέψεις λυσσαλέα αυτόν τον έρωτα. Θα κλάψεις για το χωρισμό τους, για την σκληρή τη μοίρα. Θα κλάψεις για ΄σένα, για τον έρωτα που έζησες και σε ισοπέδωσε ή για εκείνον που δεν έζησες. Και θα ακούγεται μονάχα η μουσική και τα πνιχτά σου δάκρυα με τον ήχο τους καθώς θα προσγειώνονται πάνω στο χέρι σου. Ωραία όλα αυτά. Στενάχωρα. Προβλέψιμα. Σχεδόν βαρετά. Και μετά τακ. Έρχεται και σε γαμάει από κάθε τρύπα της σάρκας σου. Η προδοσία. Η λήθη. Και έχει μείνει μονάχα η επαναλαμβανόμενη μουσική και τα νωπά ακόμα χέρια σου από τα δάκρυα που μάζευες τόση ώρα. Le Fin λέει στο πανί. " Μόνο στο σινεμά οι άνθρωποι πεθαίνουν από έρωτα". Και κάποιες φορές ούτε καν εκεί.

http://www.imdb.com/title/tt005845

Ρ.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011




άκουσε τότε να φωνάζει
" και σιγά ρε μαλάκα τι έγινε
έχασες ένα πόδι... ε.. και.."
ναι αλλά δεν πρόσεξε πως το άλλο ήταν ξύλινο.

Ε τόσο καιρό γι αυτό δε δούλευαν τα πόδια σου,
γιατί κρατούσες τα μάτια σου κλειστά
και μόλις επιτέλους τα ανοίξεις, τότε τρέχα
τρέχα μαλάκα με το ξύλινο πόδι σου

Λ.

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΦΑΡΟΣ
























Φως σκοτάδι σκοτάδι σκοτάδι φως σκοτάδι σκοτάδι σκοτάδι φως και έτσι θα είναι όσο φως μένεις ακίνητος σκοτάδι φως όσο αφήνεις το φως του σκοτάδι να κανονίζει το σκοτάδι σου φως και το φως σου σκοτάδι και τις στομαχικές σου φως διαταραχές και τις σαρκικές σου σκοτάδι φως απολαύσεις και τα απομεινάρια σου φως και τα όνειρά σου σκοτάδι και τα καλοκαίρια σου φως και τον ύπνο σου σκοτάδι και το φως που άφησες αναμμένο στην άκρη της πόλης σκοτάδι φως για να φωτίζει το σκοτεινό δρόμο σκοτάδι που περνάει κάτω από το σπίτι σου φως και περιμένεις την επόμενη φορά σκοτάδι που θα γυρίσει αυτός και θα φως σκοτάδι σου φέρει το φως φως ή το σκοτάδι σκοτάδι και τις ώρες που φως σκας στα γέλια σκοτάδι και τα χρόνια που φως έρχονται κάθε καλοκαίρι σκοτάδι και κάθε φθινόπωρο σκοτάδι σκοτάδι μαζί με το σχολείο φως και το ξυσμένο μολύβι σκοτάδι τους φίλους σου φως που φωνάζουν σκοτάδι και κυρίως φως το μυαλό σου σκοτάδι που δεν ακολουθεί φως το σκοτάδι ή σκοτάδι το φως


Ε.



Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Δρώμενο- Η Φάρμα των ζώων


"... Επαναλαμβάνω, να θυμάστε πάντα την υποχρέωση που έχετε να είστε εχθροί με τον άνθρωπο και κάθε τι που έχει σχέση μ'αυτόν. Ό,τι έχει δύο πόδια είναι εχθρός. Ό,τι έχει τέσσερα ή έχει φτερά είναι φίλος. Και να θυμάστε, επίσης, ότι στον αγώνα μας ενάντια στον άνθρωπο δεν πρέπει να καταντήσουμε σαν αυτόν. Ακόμα και όταν θα τον έχετε κατακτήσει, μην υιοθετήσετε τα ελαττώματά του. Κανένα ζώο δεν πρέπει ποτέ να ζήσει σε σπίτι ή να κοιμηθεί σε κρεβάτι ή να φορέσει ρούχα ή να πιει αλκοόλ ή να καπνίσει ή να αγγίξει χρήματα ή να κάνει εμπόριο. Όλες οι συνήθειες του ανθρώπου είναι κακές. Και, πάνω απ' όλα, δεν πρέπει ποτέ ένα ζώο να καταπιέσει την ίδια του τη φυλή. Αδύνατοι ή δυνατοί, έξυπνοι ή αφελείς, όλοι είμαστε αδέλφια. Κανένα ζώο δεν πρέπει ποτέ να σκοτώσει ένα άλλο. Όλα τα ζώα είναι ίσα."


Ο λόγος του κάπρου Όλντ Μέιτζορ στα καταπιεσμένα ζώα της Φάρμας Τζόουνς γίνεται το μανιφέστο της επανάστασής τους κατά του ανθρώπου. Δημιουργείται το κίνημα του Ζωισμού, τα ζώα επαναστατούν και η φάρμα ονομάζεται πλέον Φάρμα των Ζώων.


Το Σάββατο 18 Ιουνίου και την Κυριακή 19 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί δρώμενο σε τρία κεντρικά σημεία της Αθήνας βασισμένο στη Φάρμα των Ζώων του Τζορτζ Όργουελ.
Μέσα σε 15' τα γουρούνια ανακοινώνουν τις 7 εντολές του Ζωισμού, τις παραποιούν και καταλήγουν στη μία και μοναδική εντολή:
"ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ ΜΕΡΙΚΑ ΟΜΩΣ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ"

Σαββατο 18 Ιουνίου, ώρα 21.30 στην πλατεία Μοναστηρακίου
Κυριακή 19 Ιουνίου, ώρα 19.00 στην οδό Φιλελλήνων
Κυριακή 19 Ιουνίου ώρα 21.30 στην πλατεία Κεραμεικού



Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Πραγματική Δημοκρατία τώρα


Το μπλογκ δεν είναι δημοσιογραφικό, ούτε ενημερωτικό αλλά εμείς ενημερωνόμαστε και αν μη τι άλλο ανησυχούμε.. Χωρίς πολλά λόγια λοιπόν, παραθέτουμε εδώ το μανιφέστο του "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα" μεταφρασμένο στα ελληνικά όπως το βρήκαμε στην ιστοσελίδα της ελευθεροτυπίας.


Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.

Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι.  Ολοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι  από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά.  Ομως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι:

-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγειή και ευτυχισμένη ζωή.

-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.

-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.

-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.

-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.

-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.

 

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011



Βορειοδυτικός άνεμος, 180¨ αριστερά, να! βλέπω το Παρίσι
Νοτιοδυτικός άνεμος, 60¨ δεξιά, να! βλέπω το Λονδίνο.
460 χιλ, ανά ώρα, να! βλέπω τον πάτο,
βλέπω την καρποφόρα γη γεμάτη πάγο.
Ένα πρωινό μετά την πτώση των τειχών
δυο μέρες στα πελώρια μανιτάρια
που εγκαινιάζουν τoν δύσβατο δρόμο για το μέλλον
πρωτοχρονιάτικα όνειρα μέσα σε φούρνους
να είναι έτοιμη η βασιλόπιτα,
στο κομμάτι του πατέρα κρύβονται δόντια και μαλλιά...









Τα παιδιά

Γελάν στους δρόμους,
Κλαίν’ στους δρόμους, χτυπούν, πονούν, πεινούν
και πίνουν φρέσκο νερό το πιο δροσερό απ’ τα χαντάκια της ασφάλτου
για να γεμίσουν τη κοιλιά τους.
Για να μακρύνουν τη θηλιά τους ξεμπλέκουν κόμπους ναυτικούς σφιχτούς
κι όταν πατήσουνε στη γη - όσα πατήσουνε σ’ αυτή- γυρνάνε πίσω στη μαμά τους.
Καλά στερνά τους.

Λ.

( Ζωγραφιά: Βασιλική Τζούτη )

Σάββατο 7 Μαΐου 2011



Βιογραφικό 



Να γεμίζεις με αναμνήσεις αυτό είναι κάτι ή τίποτα απολύτως - θα ήταν  ακριβώς το ίδιο αν δε γέμιζες με τίποτα. Σ’ αυτό κερδίζουν οι ήρωες του Μπέκετ. Δεν κινούνται.
Βρίσκονται στην απόλυτη ακινησία. Από την ακινησία αυτή δεν μπορεί κανείς να τους ξεκουνήσει ακόμα κι αν βρουν το  μπαστούνι τους ή το μικροσκοπικό τους μολύβι, μόνο αν πεθάνουν θα ξεκουνήσουν που 3 - 4 θα τους μεταφέρουν από το υπόγειο και το κεφάλι τους θα χτυπάει στους τοίχους της σκάλας. Ο Μαλόν. Αυτός είναι ο Μαλόν που πεθαίνει. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα. Το θέμα είναι ότι ο Μπέκετ με λέξεις σου καρφώνει στο μυαλό μια εικόνα. Όχι ότι σε νοιάζει να καρφώσεις οτιδήποτε στο μυαλό οποιουδήποτε αλλά αυτό ίσως και να χει ένα κάποιο ενδιαφέρον για μένα, σαν πρόκληση, κι ούτε πάλι αυτό έχει σημασία, η πρόκληση εννοώ, απλά έτσι έμαθες να ζεις. Όπως το έμαθες ξεμαθέτο. Να δημιουργείς εικόνες.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να αναλύσω τί είναι αυτό που με γοητεύει στον Μπέκετ μήπως και καταλάβω γιατί αξίζει να ανακατευτεί κανείς με την τέχνη. Δε θ' αλλάξει κάτι βέβαια- θα συνεχίσω να ζωγραφίζω γιατί αυτό είναι μια ανάγκη όπως το να αναπνέεις ή το να κάνεις τσίσα σου – απαραίτητο συστατικό της ζωής – τίποτα λιγότερο ή πιο πάνω. Είναι περίεργο – θα έλεγε κάποιος- κάτι σαν τον έρωτα- αν υπάρχει-. Αισθάνεται βέβαια κανείς τυχερός όταν βρίσκει κάποιον άλλον να εκφράζει τις σκέψεις του τόσο εύστοχα. Αυτό κάνει σε μένα ο Μπέκετ . Πώς το κάνει ; Αφαιρεί κάθε φαμφάρα, κάθε βαρύγδουπη λέξη και γράφει. Θα μπορούσε να μη χρησιμοποιεί γράμματα –να έγραφε με σχήματα. Ναι. Αυτό θα είχε ενδιαφέρον. Θα έπαιρνε κανείς ένα αιχμηρό αντικείμενο και θα το κάρφωνε στην πλάτη σου – εκεί που πονάς πιο πολύ από οπουδήποτε αλλού.
Κανένα νόημα ίσως από κει και πέρα, μόνο στιγμιαίες ηδονές, εκεί που νιώθεις πως ταυτίζεσαι απόλυτα και παύεις για κλάσματα δευτερολέπτου να βρίσκεσαι σ’ αυτόν τον κόσμο -για κλάσματα μόνο ζεις σε απόλυτο φως, α χρονο.
Όπως σε μια ελάχιστη στιγμή ηδονής κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης

Βασιλική Τζούτη

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Ο Λόφος



Κοίτα εκείνον τον λόφο εκεί έξω
ποτέ δε θα μάθουμε τί κρύβει
Θα πεθάνουμε εδώ, στην ασφάλεια της πεδιάδας
ατσαλάκωτοι πρωταγωνιστές του cinema
και θα λέμε
Ωραία η ζωή, άσχημο πράγμα ο θάνατος
και θα μιλάμε με σιγουριά, σαν κάποιοι που τα ζήσανε όλα
και δε θα έχουμε ανέβει ποτέ στο λόφο
δε θα έχουμε δει τη θέα που κρύβει.
Ωραία η ζωή, άσχημο πράγμα ο θάνατος
θα σκαρώνουμε γιορτές στα λιβάδια αυτά
θα τραγουδάμε τη χαρά
θα ευχαριστούμε το θεό, για τα γόνιμα εδάφη
θα μεθάμε για να ξεχάσουμε το λόφο
που η σκιά του, το απόγευμα αργά
μας προκαλεί μια προσωρινή ανασφάλεια
τα παιδιά μαζεύονται γρήγορα στο σπίτι
τα καφενεία κατεβάζουν τα ρολά
όλοι στέκουν αμίλητοι
και κανείς δεν έχει το θάρρος να στρέψει το βλέμμα προς τα "εκεί"
όπως βαφτίσαμε το λόφο απο ζήλεια
γιατί "εκεί" ακόμα είναι μέρα.
Κάποτε θυμάμαι, πάνε χρόνια, κάποιος έριξε την ιδέα
να τον ανατινάξουμε.
Έγιναν δωρεές, αγοράσαμε την απαραίτητη ποσότητα δυναμίτη,
όμως δειλιάσαμε.
Δεν το παραδεχτήκαμε ποτέ,
μας πείσαμε πως τελικά αδιαφορούμε,
πως το μόνο που αξίζει για μας είναι η εύφορή μας πεδιάδα
τα σπαρτά που μας χαρίζουν τον καρπό
τα ζώα με το γάλα τους μεγαλώνουν τα παιδιά μας
         με το μαλλί τους προστατευόμαστε απο την κρύα
         σκιά του λόφου στο τέλος της κάθε μέρας        
Ύστερα, αφαιρέσαμε το λόφο απο τους χάρτες στα σχολεία
που πια μόνο την πεδιάδα μας έδειχναν,
ζωγραφισμένη πράσινη
Τώρα αποκαλούμε τη σκιά αυτή, νύχτα.
Λέμε παραμύθια στα παιδιά
με φαντάσματα
με τέρατα που διψάνε για αίμα.
Επινοήσαμε εχθρούς που ορέγονται τα εδάφη μας
σφραγίσαμε τα παράθυρα που κοίταζαν προς τα "εκεί"
χτίσαμε ένα μεγάλο τείχος για να προστατεύσουμε τον κόσμο μας
και ζούμε εμείς καλά
και τα παιδιά μας ακόμα καλύτερα
αφού δε θα μάθουν ποτέ
αντίθετα με μερικούς απο εμάς
που δυσκολεύονται να ξεχάσουν
και που ο φόβος του λόφου τους βάζει σκέψεις
για εκστρατείες
Καληνύχτα.




Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Ποίημα με conditioner για τέλειες μπούκλες



Ξηρότητα τέλος. Ενυδατωθείτε στραγγίζοντας υγρά ευσυγκίνητα μάτια με τη νέα μέθοδο αποστράγγισης συναισθημάτων και αφαίμαξης καρδιών έτοιμων να διατηρηθούν στη φορμόλη στα ολοκαίνουργια αεροστεγή τέτρα-πακ δοχεία μας που δεν σπάνε ακόμα και από το πιο βίαιο ξέσπασμα οργής. Χοιρινή ωμοπλάτη, σολωμός, πέστροφα, πέη, λουκάνικα Φρανκφούρτης, στήθη πορνοστάρ, μπούτια κοτόπουλου, διαμελισμένα πτώματα διατηρούνται ολόφρεσκα στα ψυγεία μας.

Στα ράφια υποψήφιες γεροντοκόρες, κρεμοσάπουνα, αποσμητικά, αντιαλλεργικές βαφές μαλλιών, σαμπουάν με conditioner 2 σε 1, κρέμες αντιγήρανσης, αντηλιακά με δείκτη υπερπροστασίας και άλλα πολλά καλλυντικά:ο Γιάννης, η Άννα, ο Πέτρος, όλοι όσοι χρησιμοποίησατε για να αποκτήσετε την επιδερμίδα που θέλατε και να προστατευτείτε από τις υπεριώδεις καρκινογόνες ακτίνες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στοματικά διαλύματα να ξεπλένουν το στόμα από το δηλητήριο και οδοντόκρεμα για υγιή και ολόλευκα στον έξω κόσμο χαμόγελα, μέντες για τη βρωμερή αναπνοή, φίμωτρα για τη λύσσα.


Μπετατίν για τις πληγές που δεν κλείνουν, οινόπνευμα για απολύμανση και κατάποση, επίδεσμοι και γάζες – το νέο λουκ για τη βραδινή σας έξοδο. Χάρτι υγείας καπιτονέ, σκατά στα μούτρα σας, αποφρακτικά για το βόθρο που αδειάζουν μέσα σας καθημερινά. Όλα τα προϊόντα μας πάντα σε πλαστικές σακούλες μίας χρήσης, δώρο μια τετραπλή συσκευασία με προφυλακτικά για ευνούχους και μπατονέτες για καθαρά αυτιά που δεν θέλουν να ακούν και υποκρίνονται πως είναι τόσο πολύ βρώμικα.


Παρακαλώ, περάστε στο ταμείο των αναπήρων, δε διαθέτουμε άλλο. Επίσης δεν δεχόμαστε πιστωτικές κάρτες. Ρευστό ή αλλιώς εξαργυρώνετε ό,τι έχετε διαθέσιμο: Τη μάνα σας, τον αδερφό σας, τον καλύτερο σας φίλο, τη μία και μοναδική σας “αγάπη”. Σε περίπτωση επιστροφής, δεν υπάρχει επιστροφή. Αν δεν έχετε να πληρώσετε, θα γίνετε προϊόντα μας.


Σούπερ Μάρκετ C' est la vie: "Σκεφτείτε μόνο το συμφέρον σας"


Γιάννης Γ.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Η Θυσία



Πάντα έτσι ήταν. Ο πόλεμος ήταν πάντα αλλού. 
Αλλού ήταν η αρρώστια, αλλού η δυστυχία, αλλού ο θάνατος.
Κι εσύ βλέποντας όλα αυτά πάντα λες: 
Μα εγώ δεν είμαι απο αυτούς, είμαι απο τους άλλους!
Αλλά έχεις πέσει στην παγίδα.
Ενημερώνεσαι και αισθάνεσαι καλύτερος.
Σκέφτεσαι και αισθάνεσαι καλύτερος.
Περπατάς στο δρόμο και αισθάνεσαι καλύτερος.
Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο ηλίθιε!
Έχουμε πέσει στη λούπα.
Γυρίζει αυτή και βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στο αδιέξοδο,
αλλά η κατάρα δεν είναι αυτή.
Η κατάρα είναι οτι έχουμε συνείδηση,
το ξέρουμε, αλλά το μυαλό έχει ατροφήσει.
Δίνει εντολή και η εντολή δε φτάνει.
Το σώμα συνεχίζει να γυρίζει.
Θέλει έναν πιο ισχυρό ηγέτη να το προστάζει.
Θρησκεία; Τηλεόραση; Κάτι.
Και μέσα σε όλη αυτή τη σαπίλα εσύ πρέπει να βρεις διέξοδο.
Να δημιουργήσεις. Όχι γιατί είσαι κάτι ξεχωριστό.
Απλώς γιατί επέλεξες να είσαι καλλιτέχνης.
Και αισθάνεσαι τόσο περιττός που είσαι καλλιτέχνης και τόσο χαζός
που αυτοαποκαλέισαι καλλιτέχνης που τίποτα δε μπορείς να κάνεις.
Μόνο να αναρωτηθείς:
Ποιό το ώφελος;
Τί προσπαθώ να πω;
Ποιός ο στόχος;

Θα σου πω. Δεν έχεις στόχο γι αυτό μην έχεις ψευδαισθήσεις.
Είσαι το μέσον, όχι ο οδηγός. Η φωνή, όχι τα λόγια.
Και θα είσαι πολύ χαζός για να νομίζεις οτι
εσύ επιλέγεις τα λόγια.
Τα λόγια επιλέγουν εσένα γι αυτό άκου τα.
Πάψε να τα λες και άκου τα.
Μην προσπαθείς να τα κάνεις δικά σου γιατί
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ!
Κάποιος τα γραψε πριν απο σενα ή κάποιον επέλεξαν να τα γράψει.
Και τώρα είναι πάλι εδώ και όλοι μαζί πανηγυρίζουμε τον ερχομό τους. 
Άδειασε λοιπόν το κεφάλι σου και θυσίασε το σώμα σου σε τουτη εδώ τη γιορτή. 
Γιατί δε γιορτάζεις εσύ όπως νόμιζες πάντοτε.

Εσύ απλως βρίσκεσαι εδώ.

Ε.Λ.

(Ζωγραφιά: Βασιλική Τζούτη


Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Περιστροφές δίχως άξονα

.


Tout se passe en efforts pour éloigner la vérité
de ces lieux qui revient pleurer sans cesse sur tout le monde.
Céline, Voyage au bout de la nuit  [1]


Η πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα και οι  ανέλπιδες προσπάθειες των ιαπώνων εργατών να   την  τιθασεύσουν, μου έφεραν στο νου τη νουβέλα La Centrale (Ο Αντιδραστήρας) της Élisabeth Filhol. Στο κείμενο  εγκαθιδρύεται  μια απρόσμενη ποιητική , αυτή του ολέθρου της τεχνικής . Ο αντιδραστήρας κυριαρχεί, είναι στο κέντρο της αφήγησης με μια αντιφατική δύναμη, έλξης και άπωσης. Μακρές ακολουθίες εργατών  πλησιάζουν τον χώρο της πυρηνικής σχάσης  για να τον συντηρήσουν,  από αυτόν  ψωμίζονται τα προς την ισχνή τους επιβίωση αλλά ταυτόχρονα αυτός ακτινοβολεί και τον πλέον ερεβώδη κίνδυνο. Στην περιγραφή δεν υπάρχει η παραμικρή ανάσα συναισθήματος , οι φράσεις  είναι σύντομες και  καταγράφουν ψυχρά μία τεχνοκρατική διαδικασία: ροές εργαζομένων να προσεγγίζουν τον αντιδραστήρα και όταν συσσωρεύσουν στο σώμα τους υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας να αποσύρονται .Η κίνηση γύρω του απαιτείται να γίνεται όλο και πιο γρήγορα, αποτελεσματικά και με το μικρότερο δυνατό κόστος. Νεοείλωτες και πρεκάριοι, οι μισθωτοί του έργου τρέπονται σε εμπορεύματα  που τίθενται εκτός κυκλοφορίας όταν λήγουν από υπερβολική ακτινοβολία. Απογυμνωμένοι από τα πάντα μας κοιτάνε μόνοι και άδειοι, ενώ το κρύο που νιώθουν μέσα τους είναι τόσο δυνατό, που καθώς διατρέχουμε τις σελίδες, μας διαπερνά.
Τα παραπάνω αποτελούν μια μικρογραφία των ατραπών της σήμερον. Ο άνθρωπος λάτρεψε μηχανισμούς , όπως την τεχνική και  την αγορά,  ώσπου αυτοί αυτονομήθηκαν και τελικά τον έθεσαν στην υπηρεσία τους , μεταλλάσσοντας τον , ξεντύνοντας τον από τα ουσιώδη του γνωρίσματα, τρέποντας τον σε ένα ζόμπι και  τη ζωή του σε μια παρωδία βίου. Το απευκταίο δεν είναι  απλώς  μία δυνατότητα , μελλοντική και αβέβαιη,  αλλά ένα σκοτάδι υπαρκτό , που πυκνώνει και εξαπλώνεται. Το κοινό όμως ανιά, κάνει ζάπινγκ και καθεύδει. Περιμένει την κωμωδία μετά τον τρόμο. Έχει  εγκλωβιστεί σε μια τέτοια πλημμυρίδα εικόνων που αδυνατεί να αναγνωρίσει ως θλιβερή πραγματικότητα το ερημωμένο τοπίο γύρω του και μέσα του.
 Η κυριότερη όμως τροχοπέδη είναι ότι έχει εκλείψει ένα κέντρο , το οποίο να μας συνέχει, να νοηματοδοτεί τις ενέργειές μας , αποτρέποντας την καταστροφή . Ο κόσμος (κόσμημα ) της αρχαιότητας , που αποτελούσε υπέρτατο αγαθό έχει γίνει κομμάτια.  Η τότε ανθρωπότητα ανέπνεε το αυτονόητο της συμφιλίωσης με το κοσμικό σύμπαν και με δέος αντίκριζε  κάθε προσπάθεια υπέρβασης της ισορροπίας του, που ανακαλούσε τις δυνάμεις του χάους και εν τέλει ενεργοποιούσε το  σωστικό σχήμα «ύβρις -τίσις» . Η τραγωδία, η αρχιτεκτονική μέχρι και η θουκυδίδεια ιστορία αποτέλεσαν μια τελετουργία  υπόμνησης του κινδύνου  κατάδυσης στην πρωτεϊκή  αταξία και ύμνησαν την αρμονία . Κατά συνέπεια, από τη μία έχουμε την οιδιπόδεια τύφλωση , την κατάληξη της  σικελικής εκστρατείας  στη σφαγή στον Ασσίναρο και από την άλλη την Ακρόπολη ως υποτυπώσεις ενός εύθραυστου θριάμβου της κοσμικής τάξης , του λόγου και της δικαιοσύνης.
Θα ήταν βέβαια ουτοπικό να επιδιώξουμε την επιστροφή μιας συνεκτικής μεγάλης διήγησης στη σημερινή εποχή, η οποία μας έχει πείσει επιδέξια ότι είμαστε ολομόναχοι δίχως κανένα ιδεολογικό ή άλλο πλαίσιο αναφοράς. Το πιο ριζοτόμο ίσως θα ήταν απλώς να αναρωτηθούμε για την ανθρώπινη κατάσταση και για το κακό που επελαύνει. Έτσι μπορεί να καταφέρουμε να υψώσουμε  ένα μικρό φράγμα απέναντι σε έναν ορμητικό χείμαρρο κάνοντας μια  δονκιχωτική αρχή.



[1] Τα πάντα επικεντρώνονται στις προσπάθειες να εκδιωχθεί η αλήθεια
από αυτούς τους τόπους στους οποίους επανέρχεται για να κλάψει αδιάκοπα πάνω από ολόκληρο τον κόσμο.
line, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας
                                                                                                                                                                                                                                 Ιωάννης Φλυτζάνης



.

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ




Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

...Με αφορμή τις πρόσφατες επιχορηγήσεις για το ελεύθερο θέατρο που δόθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, θα επιθυμούσαμε έναν διάλογο μαζί σας σχετικά με τα χαρακτηριστικά της πολιτιστικής πολιτικής του Υπουργείου, η οποία μοιάζει να παραβλέπει αυτό που ονομάζουμε «νέο ελληνικό ερευνητικό θέατρο». Εμείς, κομμάτι αυτής της νέας ερευνητικής θεατρικής σκηνής της χώρας, αισθανόμαστε ότι οδηγούμαστε σε μία φάση εσωστρέφειας και αποκλεισμού.
Η σημερινή πολιτιστική πολιτική φαίνεται να μην έχει συνοχή και συνέχεια. Ομάδες με πολύχρονη παρουσία και δράση στο χώρο του ερευνητικού θεάτρου είτε αποκλείονται από τις επιχορηγήσεις, είτε επιχορηγούνται ευκαιριακά, άνισα, διακοπτόμενα. Επίσης, χώροι που προσπαθούν ν’ αρθρώσουν μια πολιτική σε σχέση με το σύγχρονο ελληνικό θέατρο, δεν τυγχάνουν κρατικής στήριξης. Το αποτέλεσμα είναι η σύγχυση και η κυριαρχία της αίσθησης μιας κοντόθωρης ή ακόμα και αναχρονιστικής πολιτικής, η οποία δεν φροντίζει το νέο ελληνικό θέατρο να αποκτήσει τη δική του θέση στην σύγχρονη θεατρική πρωτοπορία. Σύμπτωμα αυτής της κατάστασης είναι ότι το ερευνητικό θέατρο άλλοτε στηρίζεται από κάποιους επίσημους φορείς της χώρας κι άλλοτε απαξιώνεται, δίχως καμία αίσθηση συνέχειας.
Είναι επιτακτική η ανάγκη να καλυφθεί το διαχρονικό κενό της χώρας σε ό,τι αφορά μία ενιαία και μακρόπνοη πολιτιστική πολιτική για το θέατρο. Η έλλειψη παράδοσης πειραματικού θεάτρου στην Ελλάδα είναι ένα από τα συμπτώματα αυτής της χρόνιας κατάστασης. Το νέο ερευνητικό θέατρο, που σε άλλες χώρες ενισχύεται παραδοσιακά, αποτελεί ίσως το πιο ζωντανό στοιχείο της θεατρικής σκηνής μιας χώρας και σημαντική πηγή ανανέωσης ακόμη και του κλασικού θεάτρου. Οπτικές και αισθητικές του ερευνητικού θεάτρου που κάποτε έμοιαζαν ακατονόητες ή σκανδαλώδεις, σήμερα είναι πλήρως ενσωματωμένες στις πιο κλασικές θεατρικές φόρμες. Θεωρούμε λοιπόν, πως είναι πλέον απαραίτητο το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού να αποσαφηνίσει δημοσίως τα χαρακτηριστικά της πολιτικής που θέλει να χαράξει σήμερα σε σχέση με το ελληνικό θέατρο και ειδικά σε σχέση με το πιο ευάλωτο κομμάτι του, το ερευνητικό. Ειδικότερα ως προς το ακανθώδες θέμα των επιχορηγήσεων, θα ήταν ευκταίο:
• Να δημοσιοποιείται η διαδικασία με την οποία επιλέγονται τα μέλη της Επιτροπής και ο τρόπος με τον οποίο αυτά ανανεώνονται,
• Να υπάρχει μία δημόσια ετήσια έκθεση της Επιτροπής, όπου να εξηγεί πλήρως την πολιτιστική της πολιτική: τα κριτήρια που έθεσε (καλλιτεχνικά, κοινωνικά, οικονομικά) και τις αποφάσεις που παίρνει.
• Να παρουσιάζεται δημόσια το σκεπτικό της εκάστοτε επιτροπής που γνωμοδοτεί για τις επιχορηγήσεις τόσο για τις ομάδες που απορρίπτονται, όσο και για τις ομάδες που προκρίνονται, αλλά και για τα ποσά που εγκρίνονται ή τις τυχόν αυξομειώσεις τους,
• Να προκρίνεται η χρηματοδότηση μιας πρότασης, όχι με όρους γούστου ή με προσωπικά υποκειμενικά κριτήρια, αλλά σε σχέση με το εάν προτείνεται κάτι νέο στη φόρμα και την παράδοση του συγκεκριμένου είδους θεάτρου.
• Να διαχωριστούν οι χρηματοδοτήσεις θιάσων από τις χρηματοδοτήσεις θεατρικών χώρων. Με αυτόν τον τρόπο, οι θεατρικοί χώροι θα μπορούν να χαράσσουν τη δική τους πολιτιστική πολιτική, η οποία εξ ορισμού δεν μπορεί να ταυτίζεται με την πορεία μίας θεατρικής ομάδας.
• Να δίνονται οι επιχορηγήσεις πριν την πραγματοποίηση των προτεινόμενων παραγωγών και όχι εκπρόθεσμα, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Αναρωτιόμαστε προς τα πού οφείλει να οδηγηθεί η πολιτιστική πολιτική της χώρας. Θα πρέπει το ΥΠΠΟΤ να υποστηρίζει το θέατρο ως επιχείρηση; Οπότε, τον πρώτο λόγο έχουν μόνο οι σκηνοθέτες-ιδιοκτήτες θεατρικών σκηνών; Ένα θέατρο άμεσα συνδεδεμένο μόνο με την εμπορική ανταπόδοση; Ή μήπως πρέπει να στηρίξουμε το θέατρο ως έναν ανοιχτό χώρο τέχνης, ένα κοινωνικό αγαθό, προνόμιο μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας;
Πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο να υπάρχει μια ανεξάρτητη αρχή για το θέατρο, όπως ισχύει για τον κινηματογράφο (ΕΚΚ) και το βιβλίο (ΕΚΕΒΙ), η οποία θα απαρτίζεται από ειδικούς του θεάτρου που θα έχουν και την ευθύνη χάραξης πολιτικής για το θέατρο στην Ελλάδα. Αισθανόμαστε ότι με την κατάργηση, αντί της εξυγίανσης, του ΕΚΕΘΕΧ κάναμε ένα βήμα πίσω.
Με την είσοδο της χώρας στην κρίση ολοκληρώθηκε μία περίοδος πλούτου και εγκαινιάστηκε μία νέα, φτωχότερη περίοδος. Αναρωτιόμαστε, εάν ήταν τόσο δύσκολα κατά την «πλούσια» περίοδο, τότε τι μας περιμένει τώρα που τα πράγματα έχουν πάρει αυτήν την τόσο αρνητική τροπή; Οι τελευταίες εξελίξεις μας καθιστούν εξαιρετικά ανήσυχους και εξαιρετικά απαισιόδοξους και γι’ αυτό, κύριε Υπουργέ, σας ζητούμε να αναλάβετε δράση.

Προσμένουμε την απάντησή σας, προκειμένου να ξεκινήσει ένας εποικοδομητικός διάλογος.

Με τιμή,

ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΒΙΛΗ -αυθόρμητη συνάντηση καλλιτεχνών-

Ανέστης Αζάς (σκηνοθέτης), Γκίγκη Αργυροπούλου (ομάδα Mkultra), Κώστας Κουτσολέλος (ομάδα Mag), Γεωργία Μαυραγάνη (σκηνοθέτις), Βασίλης Νούλας & Μανώλης Τσίπος (ομάδα Nova Melancholia)



Την παρούσα επιστολή προσυπογράφουν οι:



1. Νατάσα Σιουζουλή, θεατρολόγος, μεταφράστρια
2. Άγγελος Φραντζής, σκηνοθέτης
3. Βασιλική Δήμου, ηθοποιός
4. Μαίρη Λούση, ηθοποιός
5. Αργυρώ Χιώτη, σκηνοθέτης - Ομάδα Vasistas
6. Έλενα Πολυγένη, ηθοποιός – Ομάδα Mag
7. Ευαγγελή Φίλη, θεατρολόγος – Ηθοποιός
8. Ράνια Κελαϊδίτη, ηθοποιός
9. Δημήτρης Τσιάμης, σκηνοθέτης- Ομάδα Per-Theater-Formance
10. Xρήστος Στρέπκος, σκηνοθέτης - Ομάδα Μηχανή Τέχνης
11. Δημήτρης Φοινίτσης, θεατρολόγος – μέλος της Ένωσης Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής
12. Περικλής Μουστάκης, ηθοποιός, σκηνοθέτης – Εταιρεία Θεάτρου Άσκηση
13. Ιωάννα Τουμπακάρη, χορευτρια
14. Βίκυ Μαστρογιάννη, ηθοποιός
15. Δέσποινα Παναγιωτοπούλου, σκηνοθέτης – Ομάδα Βιομηχανική
16. Αριστοτέλης Σακελλαρίου, επικεφαλής του Κέντρου Συντήρησης του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης της Μαλαισίας
17. Mαρία Σάββα, σκηνοθέτης, ηθοποιός- Εταιρεία Θεάτρου Παίκτες
18. Ευδοκία Δεληπέτρου, θεατρολόγος
19. Αλεξία Ι. Παπακώστα, θεατρολόγος
20. Xρήστος Θεοδωρίδης, ηθοποιός, σκηνοθέτης
21. Μιχάλης Γεωργίου, σκηνοθέτης, ομάδα Επτά
22. Τζωρτζίνα Κακουδάκη, θεατρολόγος
23. Μαρία Γοργία, χορογράφος, ομάδα Αμάγαλμα
24. Μελίνα Πλαστή, θεατρολόγος, Πρόεδρος Συλλόγου Θεατρολόγων Παν/μίου Πατρών
25. Νίκος Σάμπαλης, ηθοποιός
26. Γιάννης Καλαβριανός εταιρεία Θεάτρου Sforaris
27. Μάνος Ροβίθης, μουσικός
28. Γιώργος Βαλάης, ομάδα Blitz
29. Αγγελική Παπούλια, ομάδα Blitz
30. Χρήστος Πασσαλής, ομάδα Blitz
31. Σοφία Γεωργοβασίλη, ηθοποιός
32. Αλέξανδρος Μιστριώτης, εικαστικός
33. Νικολίτσα Ντρίζη, ηθοποιός
34. Μαρία Χατζηεμμανουήλ, θεατρολόγος-φιλόλογος-μεταφράστρια Θεάτρου, Γ.Γραμματέας Ε.Κ.Δ.Ι.Θ
35. Χρύσα Παπαδημητρίου, θεατρολόγος.
36. Γιώργος Αγγελόπουλος, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ομάδα κάνθαρος – θέατρο act
37. Νικολίτσα Πετρουλή, θεατρολόγος
38. Φαίδρα Χατζηκωνσταντή, ηθοποιός, οικονομολόγος
39. Κωνσταντίνος Ζαμάνης, σκηνογράφος – ενδυματολόγος
40. Δέσποινα Χατζηπαυλίδου, ηθοποιός
41. Αννα Τζακου ερευνητρια, ηθοποιός, σκηνοθέτης
42. Νέλλη Πουλοπούλου, ηθοποιός-σκηνοθέτης, ομάδα Dance Theater Troupe
43. Χαράλαμπος Γωγιός, συνθέτης, ομάδα Οι όπερες των ζητιάνων
44. Ηλέκτρα Μήτσουρα, θεατρολόγος
45. Δανάη Σπηλιώτη, θεατρολόγος, σκηνοθέτης
46. Ελένη Ρασσιά, θεατρολόγος
47. Mαρία-Λουίζα Παπαδοπούλου, σκηνοθέτης
48. Ελευθέριος Αρελής, λογοτέχνης, περφόρμερ
49. Βάσω Καμαράτου, ηθοποιός
50. Φιντέλ Ταλαμπούκας, ηθοποιός
51. Αναστασία Αστερίου, θεατρολόγος
52. Κέλλυ Διαπούλη, θεατρολόγος
53. Αντωνία Μιχαλιού, θεατρολόγος
54. Ξένια Θεμελή, χορογράφος, Ομάδα Default Company
55. Μιράντα Κουμανάκου, θεατρολόγος, εκπαιδευτικός
56. Μαριέλα Νέστορα, χορογράφος, YELP Dance Company
57. Γιώργος Κολιός, εικαστικός Σκηνογράφος
58. Rebbeca Gutsfeld, σκηνογράφος - ενδυματολόγος
59. Στάθης Κόκκορης, ηθοποιός
60. Πρόδρομος Τσινικόρης, ηθοποιός
61. Aθηνά Στούρνα, Θίασος Ωκύπους
62. Στάθης Γραφανάκης, συνθέτης
63. Πέντερ Κίρκ, σκηνοθέτης
64. Γιάννης Παπαϊωάννου, ηθοποιός
65. Γιολάντα Μαρκοπούλου, σκηνοθέτης, Θέατρο Συνεργείο
66. Άντζελα Κόντη, σκηνογράφος
67. Ελένη Στρούλια, σκηνογράφος
68. Μιχάλης Παλίλης, ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ομάδα Stimulus
69. Σοφία Μαυραγάνη, χορογράφος
70. Νατάσσα Πασχάλη, ηθοποιός
71. Έμη Κίτσαλη, αρχιτέκτονας, εκπαιδευτικός
72. Δημήτρης Μουμούρης, θεατρολόγος
73. Πωλίνα Κρεμαστά, χορογράφος - χορεύτρια, Ομάδα CREO
74. Γιάννης Κατρανίτσας, σκηνογράφος - ενδυματολόγος
75. Ορέστης Τάτσης, σκηνοθέτης
76. Κίρκη Καραλή, σκηνοθέτης
77. Αντιγόνη Κατσαδήμα, δημοσιογράφος
78. Έκτορας Λυγίζος, σκηνοθέτης
79. Steve Harvey, εικαστικός
80. Κωνσταντίνα Γεωργέλου, θεωρητικός χορού
81. Lisa Alexander, χορογράφος
82. Κατερίνα Κωνσταντινάκου, δραματολόγος
83. Παναγιώτα Κωνσταντινάκου, δραματολόγος
84. Βαγγέλης Μαντζαβίνος, σκηνογράφος
85. Ξένια Αηδονοπούλου, θεατρολόγος
86. Άννα Λάγιου-Τσουλούφη, εικαστικός
87. Μηνάς Χατζησάββας, ηθοποιός
88. Κώστας Φαλελάκης, ηθοποιός
89. Κατερίνα Λέχου, ηθοποιός
90. Νίνα Φούφα, μοντάζ, σκηνοθεσία
91. Σοφία Σημάκη, εικαστικός
92. Ντόρα Οικονόμου, εικαστικός, σκηνογράφος-ενδυματολόγος
93. Κώστας Σαχπάζης, εικαστικός, σκηνογράφος
94. Κώστας Μπάρας, σκηνοθέτης, ηθοποιός
95. Coti K. συνθέτης
96. Κωνσταντίνος Μάρκελλος, ηθοποιός
97. Mαρία Zαχαρογιάννη, εικαστικός
98. Γκέλυ Γρυντάκη, επιμελήτρια
99. Ελένη Παπαδημητρίου, αρχιτέκτονας
100. Μάρω Γαλάνη, χορογράφος
101. Γιώργος Σαπουντζής, εικαστικός, σκηνογράφος
102. Αλέξανδρος Κυπριώτης, συγγραφέας, μεταφραστής
103. Μαρία Σερέτη, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής
104. Χριστινα Θανάσουλα, σχεδιάστρια φωτισμών, θεατρολόγος
105. Άγγελος Καλίνογλου, ηθοποιός
106. Θοδωρής Ζιούτος, ηλεκτρολόγος, μουσικός
107. Ματίνα Βαταβάλη, graphic designer, εικαστικός
108. Βαλεντίνα Ταμιωλάκη, σχεδιάστρια φωτισμών, θεατρολόγος
109. Άρης Αρμαγανίδης, ηθοποιός-ομάδα Pequod, μεταφραστής
110. Αντώνης Διαμαντής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, θέατρο Ομμα στούντιο (Κρήτη)
111. Σάββας Στρούμπος, ομάδα Σημείο Μηδέν
112. Φίλιππος Τσιτος, κινηματογραφιστής
113. Χαρά Κότσαλη, χορεύτρια
114. Γιώργος Παπαπαύλου, ηθοποιός
115. Βασίλης Μπαρμπαρίγος, σκηνογράφος, ενδυματολόγος
116. Κωνσταντίνος Καπαθανάσης, διευθυντής καταστήματος-
σύμβουλος φωτισμού
117. Κυριακή Σπανού, σκηνοθετις, θεατρικη Ομάδα ΤΕΣΣΕΡΑ, καθηγητρια στο Τμημα Θεάτρου ΑΠΘ
118. Ολγα Σπυράκη, ηθοποιός, χορευτρια
119. Εύη Νούλα, επικοινωνιολόγος
120. Αγγελική Δαρλάση, συγγραφέας, ομάδα θεάματος η Άλλη πλευρΑ'
121. Γιώργος Νανούρης, ηθοποιός - σκηνοθέτης
122. Κώστας Φάκος, κινηματογραφιστής
123. Νατάσα Νταϊλιάνη, ηθοποιός
124. Παναγιωτης Μανουηλιδης, συνθέτης, μουσικός
125. Κάτια Καζάκη, φιλόλογος, διορθώτρια κειμένων
126. Θάνος Νίκας, ομάδα Αrs Μoriendi
127. Στάυρος Γιαγκούλης, ηθοποιός, σκηνοθέτης
128. Φανή Γέμτου, ηθοποιός, θεατρολόγος
129. Πηνελόπη Χατζηδημητρίου, Δρ. Θεατρολογίας, Ομάδα Ars Moriendi (Θεσσαλονίκη)
130. Μαργαρίτα Τρίκκα, χορευτρια, θεατρολόγος
131. Γεωργία Γεωργαντοπούλου, ηθοποιός, σκηνοθέτης ομάδα mikriskini
132. Mαριλένα Πετρίδου, χορευτρια, πολιτιστική διαχειρίστρια
133. Ελενα Σιαφάκα, αρχαιολόγος
134. Χρύσα Καψούλη, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ομάδα DameBlanche
135. Αντιγόνη Γύρα, ομάδα Κινητήρας χοροθέαμα&Κινητήρας Στούντιο
136. Χριστίνα Καζάζη, ηθοποιός, δασκάλα θεάτρου, μεταφράστρια θεατρικών έργων
137. Εύη Σούλη χορεύτρια
138. Στέλλα Χριστοδουλοπούλου, ηθοποιός
139. Σίσσυ Κράνου, θεατρολόγος
140. Ζώη Κασσιανή, ηθοποιός
141. Χρήστος Πιέρρος, οικονομολόγος
142. Κέλλυ Παρτσουνίδου, θεατρολόγος, ηθοποιός, ομάδα Κούλα η Πλανιδού
143. Αλεξάνδρα Γκουζέλου, θεατρολόγος, εκπαιδευτικός θεάτρου
144. Μάρω Μαρμαρινού, χορεύτρια, καθηγήτρια χορού
145. Πατρίσια Απέργη, χορογράφος-θεατρολόγος
146. Σίμος Κακάλας, σκηνοθέτης, Εταιρία Θεάτρου ΧώΡΟΣ
147. Μυρτώ Δηγόνη, ιστορικός τέχνης
148. Kάλλι Mαυρομάτη, ηθοποιός
149. Αγνή Χιώτη, ηθοποιός
150. Mαρία Μπαγανά, ηθοποιός
151. Κυριάκος Δανιηλίδης, ηθοποιός
152. Φωτεινή Παπαχατζή, πολιτιστική διαχείριση
153. Κώστας Γεραντώνης, ηθοποιός
154. Ιωαννα Τζώρα, ηθοποιός
155. Μαργαρίτα Αμαραντίδη, ομάδα βλακlist
156. Θανάσης Ρεντζής, σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής
157. Έλενα Καραγιάννη, εικαστικός
158. Θοδωρής Δαμουράκης, ηθοποιός
159. Μπέττυ Νικολέση, ηθοποιός, (ομάδα Θέατρο εργαστήριο), χώρος Θέατρο Άρτι
160. Νάσια Χολέβα, θεατροπαιδαγωγός, θεατρολόγος
161. Βιλη Σωτηροπουλου ηθοποιός, συγγραφέας
162. Αναστασία Στυλιανίδη, ηθοποιός, Κούλα η Πλανιδού
163. Melia Kreiling, ηθοποιός, χορευτρια
164. Maria Chatzichristodoulou, PhD, Lecturer Theatre & Performance, University of Hull, UK
165. Αντώνης Μιχαηλίδης, μουσικός
166. Σταμάτης Λέκκας, λιμενικός
167. Τηλέμαχος Κρεβάικας ηθοποιός
168. Θοδωρής Δαμουράκης, μουσικός
169. Δημήτρης Κωνσταντίνου, ηθοποιός
170. Αλέξανδρος Πανταζούδης, σκηνοθέτης, σεναριογράφος
171. Στέλιος Καλα'ι'τζής, ηθοποιός
172. Eλένη Kαρόζη - χορεύτρια, χορογράφος, θεωρητικός & καθηγήτρια χορού.
173. Μαρία Μητροπούλου, ηθοποιός
174. Γιώργος Τζαμαλής
175. Χριστίνα Ιωακείμ, ηθοποιός, Κούλα η Πλανιδού
176. Γιούλα Ράπτη, δημοσιογράφος, συγγραφέας
177. Μυρτώ Γκουζέλου, χορεύτρια.
178. Άνδρεας Σκαφίδας, δημοσιογράφος
179. Δήμητρα Γρηγορέα - Θεατρολόγος-Πολιτιστική διοίκηση, Ταμίας Πανελληνίου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων
180. Ρένα Κυπριώτη, ηθοποιός
181. Φωτεινή Καπή, ηθοποιός, Κούλα η Πλανιδού
182. Αλεξάνδρα Τσίπου, ιατρός
183. Χρήστος Κωνσταντέλλος Σκηνογράφος, Ενδυματολόγος, Εικαστικός Ομάδα FREAK LAB
184. Αθηναίου Μαρία, ηθοποιός
185. Μιχάλης Μαθιουδάκης, ηθοποιός
186. Δημήτρης Νιάχας- σκηνοθέτης/animator
187. Βασιλική Νομίδου, ηθοποιός
188. Μέντη Μέγα, χορογράφος
189. Άγγελος Καρακάκης, συντηρητής έργων τέχνης, ιστορικός
190. Κύνθια Βουκουβαλίδου- σπουδάστρια υποκριτικής, μουσικός.
191.Κατερίνα Παραμάνα, σκηνοθέτης, χορογράφος, performer, θεωρητικός
192. Χρήστος Πίτσας, ηθοποιός
193. Αλεξάνδρα Μήνου, ηθοποιός
194. Κωνσταντίνα Αγγελέτου, πολιτιστική διαχειρίστρια Παραστατικών Τεχνών
195. Στέλα Ερμή ηθοποιός
196. Βιργινία Μπούτση, ηθοποιός, μεταφράστρια
197. Φίλιππος Φιλίππου Σκηνοθέτης
198. Bikυ Κυριαkούλάkou, ηθοποιός
199. Ελίτα Κουνάδη, ηθοποιός
200. Ελεάνα Μπαϊράμογλου, θεατρολόγος, ηθοποιός
201. Αγγελικη Καρυστινού ηθοποιός, θεατρολόγος
202. Μαρία Μπρανίδου, ηθοποιός
203. Μαρία Βερίγου, ηθοποιός
204. Λίλιαν Μπασαγίαννη, θεατρολόγος, ηθοποιός
205. Ίριδα Κυριακοπούλου, χορεύτρια
206. Λεωνίδας Μαράκης ηθοποιός
207. Σάκης Σερέφας, συγγραφέας
208. Χριστίνα Βασιλείου, χορεύτρια, χορογράφος
209. Πέτρος Μάλαμας, ηθοποιός
210. Μιχάλης Οικονόμου, ηθοποιός
211.Βάσω Γιαννακοπούλου, χορεύτρια-χορογράφος ιδρύτρια του Χοροθεάτρου
212. Κατερίνα Μελίτη, ηθοποιός
213. Αταλάντη Μουζούρη xορεύτρια
214. Νατάσσα Ξύδη σκηνοθέτης
215. Χριστίνα Σγουρομύτη, εικαστικός
216. Γιάννης Ιωάννου, ηθοποιός
217. Μελίσσα Κωτσάκη, ηθοποιός
218. Χρύσα Δρακοπούλου, ηθοποιος
219. Μαρίντα Σκαραμαγκά, PhD Candidate, cultural manager
220. Ελευθερία Ρουσάκη, ηθοποιός
221. Ζωή Mαντα, σκηνοθέτης, θεατρολόγος
222. Ζωή Κολλάτου, χορεύτρια
223. Σταύρος Κώττας, ηθοποιός-χορευτής
224. Κοχάρ Ίρις Καραγιάν χορογράφος, χορεύτρια
225. Νίκη Πρασσα, ηθοποιός
226. Άθως Αντωνίου, ηθοποιός
227. Ευγενία Ηλιοπούλου, πλαστικος χειρουργός
228. Αλέξανδρος Κοέν, σκηνοθέτης, μεταφραστής
229. Σοφία Μαρκουλάκη, δικηγόρος
230. Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, ηθοποιός, συγγραφέας
231. Alexis Cohen, lighting designer, sound engineer
232. Παναγιώτης Μπρατάκος, ηθοποιός, συγγραφέας
233. Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, ηθοποιός
234. Ευαγγελία Κουλιζάκη, ηθοποιός, μεταφράστρια
235. Μανούσος Μανωλέσσος, θεατρολόγος, ηθοποιός
236. Mαρα Κωνσταντίνίδη, ηθοποιός
237. Θάνος Παπασωτηρόπουλος, οικονομολόγος
238. Αλεξάνδρα Λιακοπούλου, θεατρολόγος
239. Δώρα Λουκίσα, δημοσιογράφος, ηθοποιός
240. Κωνσταντίνος Σακκάς, Διαδρομές Πολιτισμού
241. Σταύρος Γκουγκουσκίδης, ψυχολόγος
242. Μαρινάκου Γεωργία ηθοποιός
243. Φωτεινή Μπάνου, ηθοποιός
244. Σοφία Παλαντzά, ηθοποιός
245. Ταξιάρχης Βασιλάκος, χορευτής χορογράφος μουσικός
246. Ανδρονίκη Αβδελιώτη, ηθοποιός
247. Κατερίνα Ποιμενίδου, αρχιτέκτονας
248. Μαρκέλλα Στάμου, ηθοποιός
249. Λία Τσάνα, ηθοποιός, ανθρωπολόγος
250. Νίκη Καράλη, ηθοποιός
251. Συγκλητική Βλαχάκη, θεατρολόγος
252. Τάνια Κίτσου, σκηνοθέτης/ζωγράφος, Ομάδα Πειραματικού Θεάτρου Fr act als
253. Ευαγγελία Ανδρέου, ηθοποιός
254. Βαρβάρα Αμοιρίδου, ΜΜΕ, εικαστικός
255. Σοφία Μαραθάκη, ηθοποιός
256. Eυδοξία Παπαδοπούλου, εκπαιδευτικός
257. Χρηστος Λάσκαρης, ζωγράφος, εκπαιδευτικός
258. Χριστίνα Λιάτα, θεατρολόγος, πολιτιστική διοίκηση
259. Θάνος Αλεξίου, ηθοποιός
260. Μιχάλης Κοιλάκος, ηθοποιός
261. Τάνια Παλαιολόγου, ηθοποιός
262. Μαριτίνα Αθανασίου-Ασωνίτη, φοιτήτρια θεατρολογίας
263. Ειρήνη Μαργαρίτη, ηθοποιός
264. Κατερίνα Καντσού, βοηθός σκηνοθέτη
265. Ελισάβετ Μανάβη, σκηνοθέτης, σκριπτ, δικηγόρoς
266. Αναστασια Κουμιδου, ηθοποιος, σκηνοθετης
267. Ιωάννης Ντάγκας, φοιτητής Μηχανολογίας, σπουδαστής Μουσικής.
268. Αντώνης Λιάκος, σκηνοθέτης, συνθέτης
269. Μαρία Κολιοπούλου, χορογράφος, ομάδα σύγχρονου χορού πρόσχημα
270. Φιλιώ Λούβαρη, χορεύτρια, ηθοποιός, χορογράφος, καλλιτεχνικό αίθριο σύρμα
271. Μαρίνα Βήλλου σκηνοθέτης, εμψυχώτρια, θεατρική ομάδα μαρμελάδα
272. Σταματίνα Παπαμιχάλη, ηθοποιός, θεατρολόγος. έφορος βιβλιοθήκης του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.
273. Μιχάλης Κυρίτσης, ηθοποιός, τραγουδιστής
274. Σίμος Πατιερίδης, ηθοποιός, χορευτής
275. Κατερίνα Λιανά, χορεύτρια, χορογράφος
276. Αυγή Προγκίδη,χορεύτρια, χορογράφος Καλλιτεχνική Διευθύντρια Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού ΔΗΚΕΣ "ίρις" Σταυρούπολης.
277. Aπόστολος Τσατσάκος, μουσικός, τεχνικός θεάτρου
278. Ελένη Πυργιώτη, αρθρογράφος, συγγραφέας
279. Χρίστο Καούκη, σκηνοθέτης, ερμηνευτής ομάδα eekuipoiz
280. Σπύρος Περδίου, ηθοποιός
281. Χρύσα Διαμαντοπούλου, ηθοποιός
282. Δημήτρης Παπαδάτος, ηθοποιός
283. Ζαφειρένια Μπροκαλάκη, χορεύτρια, Culutral Manager-Marketeer-Communicator
284. Άρτεμις Καρμπά, φοιτήτρια νηπιαγωγός
285. Κατερίνα Αργυροπούλου, καθηγήτρια χορού
286. Ηρώ Μητρούτσικου, ηθοποιός, θεατρολόγος
287. Γιάννης Κορκοτσέλος Ψυχοθεραπευτής
288. Δέσποινα Καπουλίτσα, χορευτρια, χορογράφος, καθηγήτρια χορού
289. Φανια Γρηγοριου, χορευτρια
290. Κωνσταντίνος Μυλώνης, ηθοποιος, Δ. θεατρικής αγωγής
291. Βαγγέλης Μόσιαλος, αρχιτέκτονας
292. Δημήτρης Τσιαπκίνης, χορευτής, χορογράφος, καθηγητής χορού
293. Χριστιάνα Σαρασίδου, χορεύτρια
294. Παυλίνα Ανδριοπούλου, χορεύτρια
295. Ελίνα Τσίμπρου, χορεύτρια,χορογράφος,καθηγήτρια χορού
296. Ξένια Κυριακοπούλου, χορεύτρια
297. Βρισις Σολομού, χορεύτρια
298. Εύη Μαυρομμάτη μεταφράστρια
299. Φωτεινή Ρουσσίδου, θεατρολόγος
300. Κατερινα Λυπηριδου ηθοποιος
301. Ελίνα Δρακοπούλου, σκηνογράφος
302. Μαρίνα Αγαθαγγελίδου, θεατρολόγος, μεταφράστρια
303. Άκυς Μητσούλης , σκηνοθέτης
304. Νατάσα Σταματάρη, σκηνογράφος
305. Ανέστης Κοκκινίδης, εκπαιδευτικός
306. Κατερίνα Παπαγεωργίου, αρχιτέκτονας, σκηνογράφος, χορεύτρια
307. Ιωάννα Παπαδοπούλου, χορέυτρια
308. Γιάννης Γκουντάρας, οργάνωσης παραγωγής, Art Minds, Γραφείο Οργάνωσης Παραγωγής και Προώθησης Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων
309. Δάφνη Μουστακλίδου, υπεύθυνη επικοινωνίας, Art Minds, Γραφείο Οργάνωσης Παραγωγής και Προώθησης Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων
310. Σοφία Ευτυχιάδου, Θεατρολόγος
311. Μυρτώ Μακρίδη, ηθοποιός
312. Ρούλα Καραφέρη, χορευτρια,χορογράφος, ηθοποιός
313. Έλλη Μερκούρη, ηθοποιός, θεατρολόγος
314. Θοδωρης Σκυφτουλης, ηθοποιος, θεατρικη ομαδα ROSWITHA
315. Λίνα Νούτσου, μουσικός
316. Σπύρος Ανδρεόπουλος, σκηνοθέτης, ηθοποιός -Motus Terrae
317. Αθηνά Δράγκου, σκηνοθέτρια, ερευνήτρια θεάτρου
318. Μαρίνα Σαμάρκου, ηθοποιός βλακlist
319. Μαρίνος Παναγιωτάκης, ηθοποιός βλακlist
320. Σάββας Κοβλακάς, ηθοποιός βλακlist
321. Όλγα Ροντίδη, ηθοποιός
322. Γιώργος Ροντίδης, ηθοποιός, σκηνοθέτης
323. Γιώτης Ποσπορέλης, ιδιοκτήτης και καλλιτεχνικός διευθυντής Block33 & ιδρυτής Self Preservation Society
324. Ολτιανα-Ολγα Ζουπας, ηθοποιός
325. Θέατρο Σοφούλη, Ελευθερη Σκηνή Τέχνης
326. Κώστας Μπάρας, ηθοποιος, σκηνοθετης
327. Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, καθηγήτρια Παν/μιου Ναυπλίου, σκηνοθέτης
328. Αντώνης Μυριαγκός, ηθοποιός
329. Εύα Στεφανή, κινηματογραφίστρια, καθηγήτρια κινηματογράφου
330.Ελένη Γεωργοπούλου, σκηνοθέτις, θεατρική εταιρεία Πόλις
331. Αιμιλία Βάλβη, ηθοποιός, θεατρική εταιρεία Πόλις
332. Γιάννης Λεοντάρης, σκηνοθέτης, ομάδα Κανιγκούντα
333. Ματίνα Ντόντη, ηθοποιός, σκηνοθέτης
334. Αγγελική Παπαδοπούλου, χορογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας χορού Φωτοσκίασις /θεατρολόγος
335. Τζένη Αργυρίου, ερμηνεύτρια, χορογράφος, ομάδα amorphy.org
336. Μαρίνα Μέργου, σκηνοθέτης, θεατρολόγος
337. Αναστασία Νούτση, θεατρολόγος
338. Θανάσης Φωτιάδης, φιλόλογος, σύμβουλος θεατρικής ομάδας Κολλεγίου Ανατόλια
339. Kυριακος Kατζουράκης, ζωγραφος, σκηνοθέτης
340. Χριστίνα Γκάσιου, χορέυτρια
341. Sideris Nanoudis, βιντεογράφος
342. Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός της τέχνης, καλλιτεχνική διευθύντρια MIR Festival
343. Μυρτώ Ξανθοπούλου, εικαστικός
344. Katerina Loukopoulou, Film and Art Historian, University College London
345.Έλενα Βόγλη, ηθοποιός, σκηνοθέτις, θεατρολόγος
346. Χαρά Κουρταλή, αρχιτέκτονας/σκηνογράφος
347. Ναντια Δαλκυριαδου, ηθοποιος
348. Ειρήνη Αμπουμόγλι, ηθοποιός, θεατροπαιδαγωγός
349. Ανέτα Λιάπτση, θεατρολόγος
350. Χρήστος Τανταλάκης, ηθοποιός
351. Kωνσταντινος Zαιμακης, ηθοποιος
352. Ουγιάρου Βάια, ηθοποιός
353. Aτερίνα Xατζοπούλου,σκηνογράφος-performer
354. Δήμητρα Χαριτοπούλου, ηθοποιός
355. Δανάη Παπαδοπούλου, φοιτήτρια ψυχολογίας
356. Μαρίνα Σωκράτη, ηθοποιός
357. Σταυρούλα Ντόκου, εικαστικός
358. Τζωρτζίνα Τάτση, ηθοποιός
359. Κυριάκος Δανιηλίδης, ηθοποιός
360. Nτινα Aβαγιανου, ηθοποιος
361. Nικος Aρβανιτης ηθοποιος
362. Αλέξανδρος Λαμπρίδης, σκηνοθέτης
363. Βαγγέλης Λεμπέσης, ψυχολόγος
364. Ελεάνα Τσίχλη, ηθοποιός
365. Κατερίνα Λάττα, ηθοποιός
366. Ναταλία-Άννα Βασιλέκα, ηθοποιός, θεατρολόγος
367. Κατερίνα Χαλκίδου, Μεταφράστρια Θεάτρου
368. Χριστίνα Μισιριώτη, ηθοποιός, δασκάλα κίνησης
369. Μαρία Βαρδάκα, σκηνοθέτης, θεατρολόγος
370. Κατερίνα Μπιμπή, ηθοποιός
371. Ανδρεας Μαριανός,
372. Έφη Κόντα, ηθοποιός, θεατρολόγος
373. Ελευθερία Ευθυμιάτου , ηθοποιός
374. Ελευθερία Μήτρου Θεατρολόγος, Θεατροπαιδαγωγός
375. Αργυρώ Αγγελοπούλου, ηθοποιός, συγγραφέας
376. Αργυρώ Λογαρά, ηθοποιός, Ομάδα Ίσον Ένα
377. Ελένη Παπαδημητρίου, αρχιτέκτονας
378. Δημήτρης Καρατζιάς, ηθοποιός - ομάδα Backup
379. Μαρία Γαλάτη, ηθοποιός
380. Μαρία Βαρδάκα, σκηνοθέτης, θεατρολόγος
381. Κώστας Μπάρας, ηθοποιός - σκηνοθέτης
382. Ίρις Καραγιάν, χορογράφος, ΖΗΤΑ
383. Ανδρέας Σκούρτης, αρχιτέκτονας, σκηνογράφος
384. Ελένη Πανουκλιά, εικαστικός
385. Στεφανία Μαρμαγγέλου, ομάδα Θέατρο του Πανικού
386. Μιχάλης Στρίγκος, Μουσικός - Video Editor
387. Λύσανδρος Σπετσιέρης, Ηθοποιός-ομάδα Θέατρο του Πανικού
388. Ληδα Τουλουμακου,ηθοποιος, ομαδα Θεατρο του Πανικου
389. Νικος Σταυρακουδης, ηθοποιος, σεναριογραφος

Εαν επιθυμείτε να προσυπογράψετε την παραπάνω επιστολή αφήστε σε σχόλιο το όνομα και την ιδιότητα σας ή στείλτε ένα email στο kinisimavili@gmail.com

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Η Διαπραγμάτευση











       Λοιπόν, ας διαπραγματευτούμε. Υπάρχει αρκετός χώρος για τον καθένα μας, νομίζω. Έχω την καλή διάθεση να συμβιώσουμε τουλάχιστον. Ή και να αγαπηθούμε ακόμα. Όχι ε; Ακούω τότε, τι προτείνετε εσείς; Μια στιγμή, μια στιγμή, όχι όλοι μαζί, δε μπορώ να σας καταλάβω, μη φωνάζετε, τουλάχιστον όχι όλοι μαζί. Θέλετε μήπως να φύγω; Απαντήστε μου. Γιατί μιλάτε ψιθυριστά; Δεν είναι ευγενικό, τυγχάνει να είμαι ο οικοδεσπότης εδώ, έχω το δικαίωμα να… Μη, συγγνώμη, συγχωρέστε με, δεν το εννοούσα. Δεν ξέρω πως τόλμησα να πω κάτι τέτοιο, πιστέψτε με, πραγματικά δεν ξέρω, δεν είχα πρόθεση, ζητώ συγγνώμη.
      Ας κάνουμε μια νέα αρχή λοιπόν. Συμφωνείτε; Ας πούμε ότι ζητάω δυο ώρες τη μέρα να μένω μονάχος μου, τι θα λέγατε; Και ίσως λίγο το βράδυ. Θυμάστε παλιότερα που ερχόσασταν για επίσκεψη μόλις νύχτωνε; Γιατί γελάτε; Δεν υπήρξα καλός οικοδεσπότης; Έκανα κάτι που σας πείραξε; Το αλκοόλ ίσως; Ή μήπως ο καπνός; Τις άλλες μου παρέες πάντα τις απέφευγα, ήξερα ότι σας ενοχλούσαν, ακόμη και αν κάποιος από αυτούς με ζητούσε, εγώ δεν απαντούσα, δεν άνοιγα την πόρτα όσο επίμονα και αν χτυπούσε το κουδούνι. Προσπαθούσα πάντα να έχω τον κατάλληλο φωτισμό, την καλύτερη μουσική μόνο για σας. Όχι δεν είναι αληθές, δεν το έκανα για μένα, για σας το έκανα. Πιστέψτε με.
       Σταματήστε παρακαλώ να τριγυρνάτε στο χώρο, καθίστε σας  παρακαλώ για λίγο, ζαλίζομαι. Καθίστε, δε μπορεί θα βρούμε μια λύση που θα μας ικανοποιεί όλους. Ας δείξουμε λίγη καλή διάθεση. Ας συζητήσουμε, πάντα βοηθάει ο διάλογος. Πείτε μου εσείς τι επιθυμείτε. Πείτε μου να ξέρω να δω αν μπορώ να το αντέξω. Δε σας συμφέρει ο αφανισμός μου. Το ξέρω ότι σας αρέσει η παρέα μου, με έχετε ανάγκη και το ξέρετε. Μη φωνάζετε, ας συμπεριφερθούμε πολιτισμένα, μη φωνάζετε σας λέω, μη φωνάζετε. Αρκετά! Μπορώ κι εγώ να φωνάξω. Με ακούτε τώρα ε; Δεν το περιμένατε αυτό από μένα, είδατε όμως ότι ίσως δε με ξέρετε αρκετά.
      Πάμε πάλι από την αρχή. Ακόμα μια φορά. Ας ελπίσουμε πως θα είναι η τελευταία. Που είχαμε μείνει; Α, ναι! Στο αίτημά μου για δυο ώρες μοναξιά την ημέρα. Τι είναι δυο ώρες μπροστά στις εικοσιτέσσερις; Μου αρκούν θαρρώ… Κι εσείς δε χρειάζεται να φεύγετε. Θα μπορούσατε ίσως να πάτε στο δίπλα δωμάτιο και να ξεκουραστείτε ή ίσως ακόμα καλύτερα στην κουζίνα όπου θα φροντίσω να υπάρχει πάντα φαγητό και ποτό για εσάς. Μπορούμε να το δοκιμάσουμε ίσως για λίγο στην αρχή και αν όλα πάνε καλά, που θα πάνε θα το δείτε, το κρατάμε αλλιώς ξεκινάμε τις διαπραγματεύσεις από την αρχή για ακόμα μια φορά.
      Είμαι αισιόδοξος. Όλα θα πάνε καλά. Προτείνω να πιούμε σε αυτό. Σε μια καινούργια αρχή συμβίωσης. Ας πιούμε λοιπόν. Τι θα λέγατε να βάζαμε και λίγη μουσική να χορέψουμε; Επιστέφω αμέσως, σερβιριστείτε για λίγο μόνοι σας… Να ‘μαι πάλι, ετοίμασα κάτι πρόχειρο να τσιμπήσουμε… Που πήγαν όλα τα ποτά; Ήταν, θυμάμαι μια γεμάτη κάβα. Μην τα πετάτε στο πάτωμα, θα γεμίσει ο τόπος γυαλιά, προσέξτε σας παρακαλώ το χαλί. Κι εσείς εκεί μην πατάτε του τοίχους με τα παπούτσια, μην κρεμιέστε από τις λάμπες. Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ. Είχαμε συμφωνήσει νομίζω να κάνουμε μια νέα αρχή, μην επιστρέψουμε σας παρακαλώ στα παλιά, όχι πάλι.  Ας το ξεχάσουμε εν τη γεννέσει του το όλο θέμα, σαν να μην έγινε τίποτε.
      Δεν καταλαβαίνετε βλέπω. Συνεχίζετε, δε σας νοιάζει καθόλου το πώς με κάνετε να νιώθω. Ε λοιπόν βαρέθηκα. Ναι βαρέθηκα. Δε σας αντέχω άλλο. Δε σέβεστε τίποτα. Κουράστηκα να προσπαθώ μόνο εγώ για όλους μας, είναι πια πάνω από τις δυνάμεις μου, κάποτε  το έβρισκα ενδιαφέρον, με ιντρίγκαρε, μου έδινε κίνητρο, αλλά φαίνεται πως όλα αυτά ανήκουν, τώρα πια στο παρελθόν. Δε με νοιάζει πια. Θα κάτσω εδώ στη γωνιά μου, κάντε ότι καταλαβαίνετε. Δε με νοιάζει πια. Αδιαφορώ. Κουράστηκα. Δεν είστε άξιοι πια, ούτε και για την παρατήρησή μου, θα αράξω εδώ πέρα και δε δίνω δεκάρα για κανέναν σας, αφού έτσι το θέλετε. Αδιάφοροι εσείς; Αδιάφορος κι εγώ; Να δούμε ποιος θα επικρατήσει στο τέλος. Ή εσείς ή εγώ. Όλοι αποκλείεται. Θα υπάρξουν απώλειες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
      Δεν ίδρωσε τ’ αυτί σας βλέπω, δε σας νοιάζει, συνεχίζετε τη γιορτή σας. Καλά λοιπόν, κι εγώ στη γωνιά μου. Αλλά μπα τι ακούω; Κουδούνι είναι αυτό; Έχουμε επισκέψεις φαίνεται. Το ακούσατε κι εσείς, μην προσπαθείτε να το κρύψετε, φαίνεται ο τρόμος στο βλέμμα σας. Ποιος να είναι άραγε; Μόνο αν ανοίξουμε την πόρτα θα μάθουμε, είναι ο μόνος τρόπος, σας παρακαλώ, κάντε στην άκρη, αφήστε με να φτάσω ως εκεί, δε με ρίχνετε τόσο εύκολα. Είμαι αποφασισμένος, θα ανοίξω την πόρτα, δεν είναι σωστό να αφήνουμε κάποιον, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας επισκεφτεί, να περιμένει έξω στο κρύο. Αλήθεια τι καιρό να έχει έξω; Λέτε όντως να κάνει κρύο; Δεν έχετε κι εσείς την ίδια περιέργεια; Όχι; Μα θα δείτε, θα είναι τόσο όμορφα, θα μάθουμε τα νέα από τον έξω κόσμο. Ούτε που να το σκέφτεστε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανοίξω, είχατε την ευκαιρία σας και τη χάσατε. Ήμουν καλός μαζί σας αλλά εσείς δεν το εκτιμήσατε και τώρα είναι η σειρά μου! Ανοίγω λοιπόν.
- Καλημέρα, πώς από ‘δω; Πάνω στη στιγμή!


Γιάννης Κ.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Το Θέατρο του Πανικού συμπληρώνει ένα χρόνο από την ίδρυσή του!

Μετά από ένα χρόνο αρκετά δημιουργικό και λίγο πριν το επόμενο βήμα, σας καλούμε το Σάββατο 12 Μαρτίου στο QUILOMBO (Σερβίων 10 κ' Λ. Αθηνών, Ακαδημία Πλάτωνος) να γιορτάσουμε τα πρώτα μας γενέθλια.


Παράλληλα με τη μουσική από τους djs Γιώργο Ματούλα και Βασίλη Κωνσταντινάκο θα προβάλλονται video της ομάδας αλλά και δικά σας! Όσοι, λοιπόν, επιθυμείτε να προβληθεί το video σας, στείλτε το στη διεύθυνση theatrotoupanikou@yahoo.com μέχρι το Σάββατο 5 Μαρτίου.
Βασική προϋπόθεση: τα videos να μην ξεπερνούν σε διαρκεια τα 4΄

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Ζαν Πωλ Σαρτρ

"Η εγκατάλειψη του ανθρώπου στον εαυτό του έχει σαν συνέπεια το ότι διαλέγουμε μόνοι μας αυτό που είμαστε. Η εγκατάλειψη αυτή συμβαδίζει με το άγχος, ενώ η έννοια της λέξης απελπισία είναι εξαιρετικά απλή κι αναφέρεται στον περιορισμό μας σε ό,τι εξαρτάται από την θέλησή μας ή στο σύνολο των πιθανοτήτων που καθιστούν την δράση μας δυνατή..."

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

 `






- Με αφήνετε να έρθω μαζί σας;
- Μαζί μας;
- Ναι, μαζί σας.
- Είμαστε σύμφωνοι. Μπορείτε να έρθετε μαζί μας.
- Πού;
- Ακόμα ρωτάτε για το πού; Για την Ταρ. Πού θέλετε να πάτε εσείς;
- Μα γιατί πρέπει να πάμε στην Ταρ;
- Τί ερώτηση!
- Μα είναι τόσο σημαντικό;
- Θα μπορούσατε εσείς να σταματήσετε να προσπαθείτε να φτάσετε 
  στην Ταρ;
- Όχι.
- Το βλέπετε κύριε; Θα το προσπαθείτε πάντα. Αυτό δείχνει το πόσο 
  σημαντικό είναι.
- Α...Και πότε θα φτάσουμε;
- Αυτό δεν το ξέρει κανείς.
- Εγώ έχω ακούσει ότι είναι αδύνατο να φτάσεις στην Ταρ.
- Αλλά πάντα ζει η ελπίδα.